NOSTALJİ YA DA “KASVETLİ PORTLAND HAVASI”
BLOUSE
YAZI: SEDEN MESTAN
YARATTIĞI HİSSİYATTAN DOLAYI OLSA GEREK BLOUSE’UN YAPTIĞI MÜZİĞİ GÖRME DUYUSU İÇİN KULLANILAN TABİRLER ÜZERİNDEN ANLATMAK GEREKECEK.
BLOUSE
Hüzünlü olmaktan uzak ama yoğun bir melankoli ve nostaljiyle dinleyeni kendine çeken Blouse, ilk albümünde “isli puslu” bir müziğin peşinden gidiyor. Vokalist Charlie Hilton’ın hülyalı sesi ve yazdığı şarkı sözleri eşliğinde pop tarihi içerisinde belli duraklarda durmayacağınız kasvetli bir yolculuğa çıktığınızı hissediyorsunuz. Dinlediğiniz dream pop da olabilir, ablanıza ait 80’lerden kalma bir kaset de olabilir ya da Portlandlı bir grubun geçen kasım ayı içerisinde yayınladığı ilk albümü de olabilir. Albümü ilk dinlediğiniz seferde kafanızda uçuşan çağrışımlar sizleri nereye çeker bilemiyoruz ama biz grup hakkında verdiğimiz son bilginin doğruluğu üzerinden ilerleyelim.
İki boyutlu tasarım kursunda tanışan Charlie Hilton ile Patrick Adams, yanlarına Adams’ın uzun yıllardır birlikte çalıştığı, Starfucker, The Dandy Warhols ve Unknown Mortal Orchestra gibi gruplarda da çalmış olan Jacob Portrait’i de katarak birlikte kayıt yapmaya koyulurlar. Blouse adına karar vermeleri ise grubun kurulma hikâyesi kadar sıradan ve heyecansız: Portland şehir merkezinde dolanırken bir kuru temizleme dükkânının vitrininde gördükleri “Blouses” sözcüğünün afili yazılışı zihinlerine öyle bir kazınır ki, grubun adında kararsız kaldıkları için çektikleri eziyet de son bulmuş olur. Bu senenin başında Sub Pop ile anlaşma imzalayan Blouse, yayınladığı single’ların ardından kasım ayında, grupla aynı adı taşıyan ilk albümünü piyasaya sürdü. “Herkesin nostalji tanımı farklıdır. Bence nostalji ölüm fikriyle barışmaktır” diyen Charlie Hilton’ın şarkı sözlerini nostalji duygusunu en yoğun hissettiği anlarda yazdığını söylersek albüme dair fikirleriniz daha da netleşmiş olur belki de.
POZİTİF: “Nostalji” ile “tekrar” arasında kafa karışıklığı yaşamayıp, alışık olduğumuz sesleri çok farklı bir şekilde sunmaları.
NEGATİF: “Firestarter” adlı parçaları The Cure’un “A Forest”ıyla aynı ritimlerle bitiyor. “Firestarter”dan hemen sonra bir de “A Forest” dinlemek şart oluyor yani.