Bantmag

Direniş sayesinde kendim başta olmak üzere herkesle ilgili fikirlerimin değiştiğini söyleyebilirim. Öncelikle kendimin aslında insanlıktan, dayanışmadan, isyan duygusundan, ümitli olmaktan ne kadar uzak ve yoksun bir hayata çoktan alışmış olduğunu fark ettim. Direniş boyunca gördüğüm iyilik, inanç ve haklılıktan kaynaklanan dik duruş, eski hâlimle bir Hollywood filminde görsem ''Bu kadar romantizm de neyin nesi” diyerek dalga geçebileceğim bir boyuttaydı. Ama film

değil gerçekti. Hem de çok gerçekti. İşte bu sebeple gerçeklik başta olmak üzere pek çok kavramla ilgili referanslarım değişti. Aklın işlevsizliğini ve ölgünlüğünü kaç kitap okusam bu kadar iyi anlayamazdım. Meğer gözlerim 20 derece bozukmuş da şimdi düzelmiş gibi geliyor. Çevremde de gördüğüm ve şaşırdığım, tanıdığım tanımadığım pek çok insanın meğer ne tutkulu olduklarını ve bu tutkulu hâllerini en başta kendilerinin çok sevdiklerini gördüm. Önyargının her türlüsünü yıkmaya gönüllü insanlar da, tutunduğu aklına sarılıp olan biteni anlamamaya direnenler de inancımı arttırdı. Bu olayı mesafeli bir yerden analiz etmeye çalışmaktansa kendini içine bırakan ve bir şekilde dâhil olan hiç kimsenin artık eskisi gibi olamayacağını düşünüyorum. Sonuç olarak diyebilirim ki herkesle ve her şeyle ilgili fikirlerim değişti, şimdi bu yeni hayata adapte olmaya çalışıyorum, ve iyi ki...