YİRMİ YILDAN DA FAZLA BİR SÜREDİR, INDIE MÜZİĞİN YARI TANRI GRUBU STEREOLAB’İN ESASLI ÜYESİ OLARAK TANINAN LAETITIA SADIER, ELEŞTİRMENLERDEN ÖVGÜLER TOPLAYAN İKİNCİ SOLO ALBÜMÜNÜ 2012 İÇERİSİNDE YAYINLAMIŞTI.
Peki sosyalist şarkı sözleriyle lounge-pop melodilerin bu yaratıcısını harekete geçirenler neydi? Alternatif müziğin bu nevi şahsına münhasır sesinin şekillenmesinde hangi albümler ya da konserler etkili olmuştu?
Sadier, Bant Mag.’a yeniyetme yıllarının detaylarını anlatmak için, turne programına biraz ara verme inceliğini gösterdi.
YAŞ: 13-15
Young Marble Giants’tan, Colossal Youth
The Cure’dan 17 Seconds
15 yaşlarındayken en sevdiğim albümler Young Marble Giants’tan, Colossal Youth ve The Cure’dan 17 Seconds’dı. Büyük bir Cure fanatiği olmadım hiçbir zaman ama bu albümü aldığımda 14 yaşlarındaydım ve çok sevmiştim. Young Marble Giants da müzikal kimliğim üzerinde derin bir etki yaratmıştı. The Cure ile beni tanıştıran indie bir radyo kanalı olmuştu. Young Marble Giants ile tanıştıransa benim gibi bir müzik âşığı olan çok iyi bir arkadaşımdı… Young Marble Giants kesinlikle benim minimal müziğe olan aşkımı başlatan gruptur. Şarkı sözleri anlamında beni esas etkileyen grup, politik söylemiyle McCarthy olmuştu. 13 ile 15 yaş arası benim için çok karanlık bir dönemdi ve bir yeniyetme olarak müzik, hayatımda büyük bir yer tutuyordu. Tüm sanat dalları içerisinde kendimi en çok bununla bağdaştırabiliyordum. Sinemaya da çok sık giderdim ama... Yeni Dalga sinemasından Godard, Truffaut, Chabrol gibi yönetmenlerin yanısıra, Ingmar Bergman’ın filmleri de benim estetik anlayışımı, güzelliğe ve anlama yüklediğim değerleri şekillendirdi. Kalıpların dışında yöntemler benimsiyor olmaları beni ileri derecede çekmişti.
YAŞ: 16 – 18
The Smiths’ten The Smiths
McCarthy’den I Am A Wallet
The Smiths’in “Hand in Glove” şarkısına ilk kez televizyonda denk gelmiştim. Ertesi gün okulda bir arkadaşıma daha önce The Smiths’ı duyup duymadığını sordum. Onda bir kaseti olduğunu söyledi ve bir sonraki gün kaseti bana ödünç verdi. Tekrar, tekrar ve tekrar dinledim, ta ki bu harika özgün müzik beni zehirleyene kadar.
McCarthy’i ise bir indie radyosunda dinlemiş ve o an sevmiştim. Müzikal açıdan The Smiths son derece orijinaldi. Benzersizliğini ve şahsiyetini müziği üzerinden sunabiliyordu. McCarthy ise şarkı sözleri açısından hep büyük bir etki yaratmıştır üzerimde, bilhassa grubun şarkılarını yazan Malcolm’ın “Boy meets Girl, So What?!” (Adam kızla tanışmış, ne olmuş yani?) parçasında anlattıkları… Şarkılar hakkında konuşurken bahsetmemiz gereken asıl şey politik yanları, çünkü bizi rahat rahat aşk şarkıları yazmaktan hâlâ alıkoyan bir dolu adaletsizlik var. Müziğin, hayatta yapmak istediğim şey olduğunu fark etmem o sıralarda olmuştu. Konserlere gitmek benim için çok önemli bir aktiviteydi. Genelde yalnız giderdim. Bu müzik aşkını benimle paylaşacak gerçek bir arkadaşım yoktu.
YAŞ: 19-20
Syd Barrett
Orange Juice
Bana bu müziği Tim Gane (Stereolab’den) öğretmişti. Syd Barrett’ın albümünün basitliğini çok sevmiştim. Müziğin temel kısımlarına, basit yapısına ve önemine dair bir hoşlanmaydı bu. Orange Juice ise daha pop ağırlıklı ve eğlenceliydi. Dolaysız ve heyecan vericiydi… O zamanın pop müziğine dair sevdiğim buydu. Hep bir aciliyet söz konusuydu ve sanki ölüm kalım meselesiymişçesine önem taşırdı, ki aslında çoğu zaman gerçekten de durum buydu. Indie müzik pek çok açıdan bir kurtarıcı olmuştu. Özellikle de benim için arada kalmışlıktan ve sıradanlıktan kurtulmak için… Bu dönem ayrıca, Tim’le Paris’te bir McCarthy konseri sırasında tanışmamıza da denk gelir. Sonrasında Tim’le birlikte yaşamak ve McCarthy’e katılıp onlarla turneye çıkmak için Londra’ya yerleştim. Stereolab’in kurulmasından hemen önce… O zamanlar ayrıca sürrealizmden, varoluşçuluktan ve Castoriadis’ten, bir de bir tür sanatsal faaliyet olarak Paris’in sokaklarında yürümekten çok etkilenirdim.
Gençken çok fazla seyahat edip yer değiştirdin. Bu senin sanata yaklaşımını etkiledi mi?
Tam olarak kafamda netleştiremiyorum. Hayata bakışımda büyük bir etkisi olduğu kesin. Kız kardeşlerim de benimle birlikte dolaşmış olsa da onların hayata bakışıyla benimkisinin aynı olduğunu söylemek zor. Müziğe olan aşkım annemin rahminde olduğum zamanlara kadar gider. Bulunduğu yerde çalan müziğin ritmine uygun olarak dans etmeye başladığımı fark edermiş. Benim müziğe olan aşkım, bir grupta çalmak için duyduğum isteği tetikledi. Bir de The Smiths’in ilk albümünde öne çıkan o özgürlük duygusu… Ben de o deneyimin ve özgürlüğün bir parçası olmak istedim.
Laetitia Sadier, 10 Nisan akşamı Salon İKSV sahnesinde olacak.