Bantmag

Jamaikalı bir anne, Yunan bir baba; Londra ise doğup yetiştiği şehir Lianne’ın. Sonuç, egzotik bazlı Avrupaî bir yorum. Lianne yıllardır piyano ve gitar çalıyor, kendi sözlerini yazıyor, Paloma Faith'in vokalliğini yapmış. Şimdiyse sıra kendi başına ortaya çıkmakta…

2011'den beri çıkardığı EP'lerle ayak seslerini duyuran, temmuz ayında ise ilk albümünü yayınlayan 22 yaşındaki Lianne La Havas, abartılmaya ve yıpratılmaya çok açık olan soul müziği oldukça samimî bir şekilde icra ediyor. 

Lianne’in müziğini heyecan verici ilk albümünden hareketle özetlemek için, üzerine biraz R&B kırıntısı serpitilmiş, soul & folk havasında anlatılmış taze bir aşk, biraz kırgınlık, biraz çocukluk ama büyük ölçüde olgunluk ve anlatmaya can atılmış hikâyeler diyebiliriz. Lianne’ı ilk görüşünde insan nasıl ondan bir Skye Edwards fırlayacak hissine kapılıyor ama sonra yanıldığını anlıyorsa, onu dinlemeye başladıktan hemen sonra da yeni jenerasyon bir Joss Stone ve Corinne Bailey Rae tadı verdiğini düşünüp "Age" ve "Au Cinéma" gibi parçalarını keşfedince Lianne’i zihninde başka bir çizgiye yerleştiriyor. İçten geldiği gibi yazılmış sözler dinleyicinin gönlüne nasıl taht kurar hepimiz biliyoruz. Örneğin "Age"de de bu oluyor: çünkü daha ilk albümünüz dahi çıkmadan Prince ve Stevie Wonder gibi isimlerin takdirini kazanmış genç bir şarkıcı olsanız da, bazı şeyleri sokakta yürüyen herhangi bir gençle çok da farklı şekillerde yaşamıyorsunuz. 

Bu yazın gülümseten bir haberi, Lianne La Havas. Bir akşamüstü kahvenizi yudumlarken mi, sahilde otururken mi, evde uykusuz geçen bir gece mi dinlemeli, hangisine daha çok yakışıyor Lianne’ın sesi karar vermek güç ancak 2012 yazı bitmeden hakkında bir fikir edinmek gerek. 

Pozitif: Tarzı saplantılı değil, yeni şeyler denemeye açık görünüyor.

Negatif: Bestesi yarım kalmış gibi duyulan birkaç şarkısı var.