Bantmag

Söz konusu “novelty” parçaları, yani “eğlencelik parçalar” kavramı olunca, ister kasıtlı bir parodi olsun, ister yanlışlıkla o hâle getirilmiş, pop müzik ve komedi unsuru, en az pop müzik ve The Beatles, Motown ya da Dylan’ın yaptıkları kadar ayrılmaz bir ikili oluşturuyor. Kalp kırıklığı, gençlik öfkesi ve cinsiyet ifadesinin yanısıra, iyisiyle kötüsüyle “novelty” parçaları, pop müzik tâbirleri adına, en eski günleri ve Broadway zamanlarından beri tamamlayıcı bir rol üstlendiler.

Aslında, yergi, güldürü ve salt maskaralık gibi şeyler, işkence görmüş bir yönetmenin derin derin düşündüren karanlık ifadelerinden çok daha önce, insanları heyecanlandırıyor ve onları peşinden sürüklüyordu. Ayrıca, insanlar kötü performanslara fi tarihinden beri gülmekteler.

Folk, blues, gospel ve country gibi türler, Amerikan şehirlerinin ortak havuzuna modern zamanların popu olarak bildiğimiz müziği meydana getirmek için düşerken, Champagne Charlie ve Leadbelly gibi icracıların hicivli işleri bir süre sonra dönemin hit parçalarını ele geçirecek şarkı yazma biçimlerini yönlendirecekti. Bu sebeple, 1960’larda the Kinks gibi beat grupları tarafından sanatsal bir forma dönüştürülen ve 1970’lerde disko ve punk tarafından yeniden icat edilen “novelty” parçaları pop müziğin en önemli yandaşlarından biri. Peki o hâlde neden “novelty” parçaları bu kadar sert eleştirilere ve nefrete maruz kalıyor?

2010’lar kesinlikle virüs gibi yayılan hitiyle hatırlanacak. Rebecca Black’in acı verici seviyede banal parçası “Friday”, kesinlikle YouTube tarihinin dönüm noktalarından biri. 167 milyon insan tarafından görüntülenen, tuhaf şekilde kelime anlamına sadık kalan şarkı sözleri ve neredeyse sonsuza kadar aynı tonda giden vokal melodisiyle, gerçek anlamda kötü bir albümün yapımının başlangıcı gibi gözüküyordu. Bir albüm olarak berbatlığının münakaşasını en iyisi başka bir zamana ve en iyisi bilinçli bir şekilde muhalif olan başka bir pop yazarına bırakalım. Bu şarkının popülerliğinin münakaşasını da yapamayız. Ama görüntüleyenlerin yazdığı yorumlar başlı başına sosyal bir çalışma konusu. “Bu ne boktan bir şey?”den tutun da, Rebecca Black’in seks alışkanlıklara kadar uzanan yorumlarla bu video, internetin sunabileceği en kötü ve en komik şeyleri meydana çıkarttı.

Rebecca Black hiç yoktan nahifti, masumdu ve en azından oldukça akıllı birkaç prodüksiyon fikrine sahipti. 2012’de Double Take, “Hot Problems” parçasını yayınlayınca insanlar kendilerini salıverme ihtiyacı hissetti. “Hot Problems”ın müziği, sözleri ve klibi o kadar kötüydü ki, ciddî olamazdı. Sitede yorum yapanların anlayamadığı şey bir parodi izlemekte olduklarıydı. Şarkının asıl versiyonunun yanına iliştirilen röportajda kızlar, bunun tamamen arkadaşları için bir şaka olduğunu açıkladılar. Müziğin mide bulandırıcı olduğunun farkındaydılar, şarkı sözleri tiksindiriciydi ve sesleri çok kötüydü. Hiç o kadar ateşli olmadıklarını bile kabul etmişlerdi.

Şaka için yapılmış bir komedi şarkısı için o kadar da komik değildi. Ama bir de şöyle bir şey var ki, zaten komedi müziklerinin çoğu pek komik değil. “Eğlencelik” pop müzik, popüler müziğin gelişmesinde itici bir kuvvet olabilir ama birçoğunu atın çöpe. Gerçek şu ki, katıksız cahillik ve kadın düşmanlığı aracılığıyla internetin birçoğu Hot Double Take’i izlediğinde şakaların mümkün olabileceğini unuttu.

Bu gibi albümlere gücenen insanların ortalığa bıraktığı nefret yanlış yönlendirildi. Gülebilir ya da ağlayabilir ve sosyal medyayı istediğimiz kadar güncelleyebiliriz ama işin aslı şu ki, kötü müzik her zaman bizle oldu ve olacak. Eğer Rebecca Black’in tek günahı kötü kalitesiyse, o hâlde onu Nickleback ve Black Eyed Peas ile aynı havuza bırakabilirsiniz, ama Rebecca Black en azından beni güldürdü. Eğer insanlar kötü olsa bile Hot Girls’ün arkasındaki parodiyi görmeyi beceremiyorsa, bırakın kendini beğenmiş kibirlerinin içinde çürüsünler. “Novelty” pop yapmaktan daha fena günahlar da var – U2, “It’s Friday” tarafından incinemeyecek kadar sıklıkla radyoda.